Sinds enkele jaren is High Dynamic Range of HDR het toverwoord op de nieuwste generatie van televisies. Maar één vorm van HDR bestaat niet, er zijn talrijke varianten of HDR-standaarden.
Zo tellen we vandaag liefst vijf HDR-standaarden: HDR10, HDR10+, Dolby Vision, HLG en Advanced HDR.
‘We gaan toch niet dezelfde kant op als Blu-ray vs HD-DVD, of eerder nog VHS vs Betamax?’ horen we u al denken. Zo’n vaart zal het misschien niet lopen, denken we. Omdat er heel wat overlap is tussen de verschillende HDR standaarden en de verschillen soms niet al te groot zijn, is het voor fabrikanten makkelijk om één of meerdere tegelijk te ondersteunen.
Hier volgen de vijf HDR-standaarden:
Wat is HDR10?
De bekendste HDR-standaard is zonder twijfel HDR10, een open standaard die door televisiefabrikanten zoals Samsung en Sony werd ontwikkeld.
HDR10 is de verplichte standaard op de nieuwe Ultra HD Blu-ray schijfjes, en maakt deel uit van het Ultra HD Premium certificaat.
De beeldvereisten zijn niet zo streng als bij Dolby Vision. Televisies moeten een maximale piekhelderheid van 1.000 nits en een kleurdiepte van 10-bit aankunnen, goed voor de weergave van maximaal 1 miljard kleuren. De gebruikte kleurruimte is REC.2020.
De ondersteuning voor HDR10 is momenteel erg breed, met heel veel verschillende UHD-televisies maar ook spelconsoles zoals de PlayStation 4 en de Xbox One. Een televisie die HDR-compatibel biedt ondersteuning voor de HDR10 standaard.
Wat is HDR10+?
HDR10+ is een variant van HDR10 waarbij de metadata die met de beelden worden meegestuurd niet langer statisch zijn maar dynamisch. De standaard werd (opnieuw) ontwikkeld door Samsung en ondersteund door Panasonic, Philips, 20th Century Fox, Amazon Prime Video en Warner Bros.
Metadata is de informatie die wordt meegestuurd met de beelden waardoor de tv kan omgaan met piekhelderheid. Bij statische metadata zoals in de HDR-standaard HDR10 kan er slechts één waarde worden meegestuurd die geldt voor de volledige film of aflevering.
Bij bepaalde films, zoals Mad Max: Fury Road waar donkere en lichte scènes elkaar regelmatig afwisselen zie je duidelijk de tekortkoming van de huidige HDR-standaard HDR10: donkere scènes zijn dan te helder, de lichte scènes te donker. Logisch want er kan immers maar één waarde worden meegegeven voor de hele film.
Met dynamische metadata, zoals van toepassing op HDR10+ (en ook Dolby Vision – zie verder), kan de filmmaker frame per frame de videobeelden optimaliseren. Zo kan er naar een balans gezocht worden voor de piekhelderheid, en zijn de details in lichte en donkere zones voor elke scène afzonderlijk af te stellen.
Wat is Dolby Vision?
De belangrijkste concurrent voor HDR10+ is Dolby Vision. Dolby wil met dit formaat een voortrekkersrol spelen en de piekhelderheid van HDR opkrikken tot 4.000 nits en zelfs 10.000 nits in de toekomst.
Dolby Vision levert ook een kleurdiepte van 12-bit, goed voor de weergave van liefst 68 miljard kleuren. Ter vergelijking: een kleurdiepte van 10-bit biedt slechts 1 miljard kleuren. In 12-bit zijn de kleuren zoals je die ziet in Dolby Vision films en compatibele tv’s daardoor veel accurater en zoals de regisseur het heeft bedoeld.
Voor Dolby Vision moeten televisiefabrikanten en andere apparatuur over een licentie beschikken. Onder meer LG, Philips, Sony en Panasonic en de bekendste streamingdiensten ondersteunen Dolby Vision.
Dolby Vision is trouwens, net zoals HDR10+, compatibel met HDR10. Ondersteunt je tv Dolby Vision, dan zal die HDR10-materiaal kunnen inlezen.
Wat is HLG?
HLG, of Hybrid-Log Gamma is een standaard ontwikkeld door de BBC en het Japanse NHK, speciaal voor live televisieuitzendingen. Bedoeling is om HDR ook bij tv-uitzendingen te kunnen gaan aanbieden. Voorlopig is men deze standaard nog steeds aan het testen.
Wat is Advanced HDR by Technicolor?
Advanced HDR is de minst bekende van de vier HDR standaarden. Net zoals bij HLG is de standaard van Technicolor vooral ontwikkeld voor live tv en voor het opschalen van SDR-materiaal naar HDR.
Deze standaard zou compatibel zijn met verschillende HDR hardware, waardoor televisiefabrikanten dit relatief makkelijk kunnen ondersteunen, mocht dat nodig zijn.
Reageer