Elke maand zetten we de beste of meest opmerkelijke Blu-ray release van de maand in de kijker. Deze maand keren we terug naar de dino’s op Isla Nublar in Jurassic World.
Jurassic Park 2.0
Het is al van 1993 geleden dat Jurassic Park voor het eerst zijn deuren opende en in die 22 jaar is er heel veel veranderd. Nadat het park nog voor de officiële opening alweer gesloten werd wegens enkele probleempjes met de beveiliging (nogal een issue als je met dinosauriërs werkt, natuurlijk), wat later een volwassen T-Rex San Diego op stelten zette en enkele rijke toeristen besloten om opnieuw een kijkje te gaan nemen op een eiland vol loslopende dino’s in respectievelijk The Lost World: Jurassic Park en Jurassic Park III, wordt het park opnieuw geopend en dit keer ook opengesteld voor het grote publiek.
Een Jurassic-film zou geen Jurassic-film zijn mochten er ook geen acteurs uit de allereerste film in meespelen (in The Lost World waren dat Jeff Goldblum en Richard Attenborough, in Jurassic Park III Sam Neill en Laura Dern). In Jurassic World is de rol iets ‘subtieler’, maar voor de fans zeker even herkenbaar: BD Wong neemt opnieuw zijn personage als Henry Wu aan en speelt een niet onbelangrijke rol als hoofd van het wetenschappelijke team dat de dinosauriërs tot leven wekt.
Niet Wong, maar Chris Pratt is de echte grote naam binnen de cast. Pratt ken je waarschijnlijk als Peter Quill uit Guardians of the Galaxy. De andere hoofdrollen zijn weggelegd voor Bryce Dallas Howard (50/50), Vincent D’Onofrio (Law & Order: Criminal Intent), Ty Simpkins (Insidious) en Nick Robinson (Boardwalk Empire).
Uiteraard werd het park intussen gemoderniseerd: de gewone hekkens met elektriciteit zijn ingewisseld voor state-of-the-art omheiningen en de iconische jeeps werden vervangen door een soort monorailsysteem en doorzichtige ‘spheres’ waarmee je vrij door het park kan rijden. Ook de control room werd uiteraard uitgebouwd tot een state-of-the-art systeem. Enfin, alles werd in het werk gesteld om een tweede fiasco te voorkomen.
Genetica gone wrong
Uiteraard weet je al op voorhand dat dat mislukt. In het vernieuwde park zijn de wetenschappers (opnieuw) een stap te ver gegaan en hebben ze een genetisch gemanipuleerde vleeseter gecreëerd die meer trucjes heeft dan een goed getrainde circusleeuw. We willen niet al te veel verklappen, maar zowel de cognitieve als lichamelijke eigenschappen van de Indominus Rex (zo heet het nieuwe exemplaar) overstijgen ver die van eender welke andere dinosauriër en eens die los kan rondlopen in het park, zullen de andere dino’s én de bezoekers dat uiteraard geweten hebben.
De clash tussen ethiek en commercieel gewin is iets dat ook in de andere Jurassic-films voorkomt en voelt vooral een beetje aan als ‘been there, done that‘, maar uiteindelijk moet je daar gewoon wat doorheen kijken en gewoon genieten wat er allemaal op je afkomt, namelijk dino’s!
Verhaallijn in twee helften
Het verhaal speelt zich in de eerste filmhelft vooral af rond broers Zach en Gray Mitchell (Robinson en Simpkins respectievelijk), hun tante Claire (Dallas Howard) en velociraptortrainer Owen (Pratt), maar eens de eigenwijze broertjes veilig en wel uit de jungle terugkeren, komt de nadruk steeds meer op Pratt en de strijd tegen de Indominus te liggen.
Wie de trailers al bekeken heeft, weet dat ook een bepaalde andere dinosoort hier een belangrijke rol in zal spelen. De film bouwt op naar een absolute climax in de vorm van een episch gevecht dat de fans van de serie al van mijlenver zien aankomen, maar toch voor een serieus kippenvelmoment zorgt.
Ondersteuning van de meester zelve
Regisseur Colin Trevorrow levert met Jurassic World een knappe eerste blockbuster af en weet de franchise opnieuw naar een hoger plan te tillen. Hij werd daarin bijgestaan door Steven Spielberg, regisseur van de eerste twee franchisefilms, en de film voelt ook een beetje aan als een ode aan de originele Jurassic Park. Van begin tot eind zit Jurassic World vol verwijzingen naar het park van weleer, iets wat ons als nostalgische geesten zeker wist te bekoren.
Jurassic World is echter meer en brengt de filmreeks naar een modernere setting en is ook op visueel vlak heel knap. De film even revolutionair als Jurassic Park noemen is een brug te ver, maar vooral in de donkere scènes zien de dino’s er bijzonder knap en ‘echt’ uit. In Jurassic World zit ook één animatronic-dino die bestaat uit een handgemaakte en -bestuurde pop. De dino in kwestie is echter zo goed gemaakt en wordt zo realistisch bestuurd dat je het verschil met computerbeelden bijna niet ziet. Aan jullie om op zoek te gaan.
Beeld
We gaven het al aan, in dit type films is het vooral belangrijk hoe goed de dino’s er uitzien. Met moderne computertechnieken kan je heel veel en dit merk je ook aan de details van de gelaatsuitdrukkingen, bewegingen, kleuren, enzovoort. Vooral de velociraptors ogen heel realistisch, mede omdat er voor het eerst gebruik gemaakt werd van motion capture, waarbij acteurs in een speciaal pak een met een raptorkop op hun hoofd op de set rondliepen en een eerste basis legden voor hun bewegingen. Als resultaat krijg je de meest realistische dinosauriërs ooit op je scherm te zien.
Er is ook veel aandacht voor de look & feel van het eiland en de attracties. Het natuurlandschap is uiteraard prachtig en het ietwat futuristische park maakt de omgeving af.
Geluid
Op de Amerikaanse release vind je een 7.1 DTS-HD Master Audio 7.1-audiospoor terug, heel leuk voor wie een uitgebreide luidsprekerset staan heeft. De soundtrack van de film is gedeeltelijk geïnspireerd op die van Jurassic Park (fans zullen meteen verschillende deuntjes herkennen), maar Michael Giacchino stelde ook los daarvan een degelijke score samen: soms bombastisch, soms subtiel.
Extra’s
Jurassic World komt met zes extra’s, waarvan ‘Dinosaurs Roam Once Again’ de interessantste is. Daarin krijg je een soort making-of van de dinosauriërs te krijgen, naast uiteraard heel wat behind-the-scenes-materiaal.
“De dino’s zijn de sterren van de film” is de leuze die het productieteam in gedachten hield. In deze beelden zie je niet enkel hoe het grafische team de dinosauriërs tot leven wekte, maar ook hoe het de Indominus Rex (een volledig fictieve dinosauriër) een wetenschappelijk ‘realistisch’ uiterlijk gaf.
In de feature krijg je ook te zien hoe de acteurs een pak verbeelding moeten gebruiken om een overtuigende scène in te blikken, want echte angst tonen voor iets dat er niet is, is uiteraard niet eenvoudig. Ook leuk om zien is hoe een tabletprogramma met augmented reality de scène kan voortonen met het echte decor en daarin een of meerdere dino’s ingeplakt, zoals de scène er in de film gaat uitzien.
Reageer