“Banana!” “Gelato!” Je kan er niet omheen: de Minions zijn bij jong en oud bijzonder populair en waren de laatste maanden niet van jouw televisie, uit jouw supermarkt of speelgoedwinkel weg te slaan. En wie weet, misschien zien we ze binnenkort ook in Middelkerke verschijnen, in de buurt van de aangespoelde containers?
De kleine gele wezentjes danken hun populariteit aan hun onverstaanbaar brabbeltaaltje, onhandigheid en jeugdig enthousiasme. Ze waren het eerst te zien in Despicable Me en uiteraard ook in Despicable Me 2, waarin ze telkens het handlangerlegertje vormden van bad guy gone good Gru. De Minions bleken echter zo populair dat ze een eigen langspeelfilm kregen.
Despicable Me: de prequel
Minions mag/moet je eigenlijk zien als een grote prequel naar de verhaallijn van Despicable Me. De film begint met een generiek waarin een verhalende stem je doorheen de geschiedenis van de Minions loodst.
Daarin leer je dat de gele kereltjes al héél lang op onze planeet zitten, zelfs al van in de tijd van de oersoep en de eerste eencelligen. Hun doel in het leven? Een leger van assistenten vormen voor de grootste slechteriken die onze planeet te bieden heeft.
Zo worden de gele kereltjes de hulpjes van een T-Rex, raadgevertjes van de eerste oermens, leven ze in het kasteel van Dracula en trekken ze mee ten oorlog met Napoleon. De Minions zorgen er echter met hun onhandigheid voor dat hun kwaadaardige meesters telkens tot hun einde komen. Moe en verdrietig van telkens opnieuw een baas te moeten zoeken, trekken de wezentjes zich terug in een ijsgrot op Antarctica.
Foto: Universal Pictures
Maar de Minions zijn niet gemaakt om doelloos en zonder leider door het leven te gaan en verliezen al snel hun levenslust. Op een dag besluit Minion Kevin dat het genoeg geweest is en beslist hij de grot te verlaten en op zoek te gaan naar een nieuwe baas. Soortgenoten Stuart en Bob vergezellen hem op zijn queeste.
Sixties
De drie kerels komen terecht in het New York van de jaren ’60: een bruisende stad vol rock ’n roll en flower power. In de Big Apple zien ze een reclamespot over Villain-Con, een grote beurs voor superschurken in Orlando. Op die beurs worden ze, op geheel accidentele Minion-wijze, verkozen tot hulpjes van de eerste vrouwelijke superschurk: Scarlet Overkill (Sandra Bullock).
Die neemt hen mee naar Londen en zet haar drie pas verworven slaafjes in om de kroon van de Engelse Queen te stelen. Natuurlijk zouden de Minions de Minions niet zijn mocht dat van een leien dakje lopen.
Copyright: Universal Pictures
Door een samenloop van chaotische omstandigheden moeten Bob, Kevin en Stuart het uiteindelijk opnemen tegen Scarlet als ze niet enkel zichzelf, maar ook alle andere Minions én de wereld willen redden.
Humor, zoals we ze kennen
Minions blinkt uit in, zoals je wel mag verwachten, simplistische humor. Omdat ze een (met uitzondering van enkele kernwoorden) onverstaanbaar taaltje spreken, staat of valt de humor met de timing en het visuele aspect van de grap. Jammer genoeg merk je al snel dat Minion-grapjes schitterend zijn in korte stukjes, maar in het grotere plan vaak iets te veel van hetzelfde wordt.
Hoewel er zeker enkele zeer amusante scènes in de film verwerkt zitten (Stuart die een gele brandkraan wil versieren of Scarlet overtuigt dat ‘banana’ belangrijker is dan respect en macht), om er maar twee te noemen, weten de Minions niet altijd even goed jouw aandacht te houden.
Foto: Universal Pictures
Een verhaal dragen is niet waar dit soort humor voor gemaakt is, en al zeker niet als je de personages amper kan verstaan. Omdat de dialoog te veel door gebaren duidelijk gemaakt moet worden, gaat te veel energie verloren naar het functioneel maken van humor.
Het begin van de film maakt het al duidelijk: de Minions voelen zich het best als underdog. Als hulpjes van een grote baas. In de Despicable Me-films dienen ze als lichte noot, als bliksemafleider van Gru die dankzij perfect getimede slapstick voor de hilariteit zorgt. Maar een film dragen kan het niet.
Is Minions dan een slechte film? Nee, helemaal niet. Je mag dezelfde soort humor verwachten als in de voorgangers, maar soms krijg je een overdaad aan gele mannetjes, waardoor de grappen wat van hun waarde verliezen. Helemaal plat gaan zoals enkel Erik Van Looy dat kan, zit er jammer genoeg niet in.
Beeld
Van een animatiefilm mag je verwachten dat die er heel clean en gestroomlijnd uitziet en dat is zeker het geval. Het blijft een film vol karikaturen en de tekenstijl streeft terecht geen realisme na.
Een van de hoogtepunten van de film vind je in New York: de sfeer van de jaren ’60 wordt knap weergegeven in het stadsleven, met de opkomst van de rock ’n roll, de typische klederdracht en zelfs de grotere maatschappijkritiek wordt weerspiegeld in een manifestatie, waar Bob trouwens met plezier aan deelneemt.
Geluid
Fijn detail van de Minions-Blu-ray: je kan de film in Dolby Atmos-geluid bekijken. Het is meteen ook de eerste Dolby Atmos-schijf die wij uittestten en hoewel we geen Atmos-systeem ter beschikking hadden, hoorde je ook op een soundbar het verschil een beetje. Het geluid is mooi ruimtelijk.
Helaas is Dolby Atmos niet beschikbaar in de Nederlandstalige versie, daar moet je het stellen met een nog altijd knap 5.1-geluid.
Een ander leuk gegeven is de soundtrack van Minions. Die is volledig aangepast aan de tijdsgeest en je hoort dan ook tracks van The Stones, The Kinks, The Doors en The Beatles.
Extra’s
Op de Blu-ray vind je vier extra’s, waarvan de kortste eigenlijk nog de leukste is. De Minions zingen in hun eigen stijl ‘Jingle Bells’ en brengen je meteen in kerstsfeer. Er is zelfs een singalong-versie, waardoor je ook kan meezingen in het Miniontaaltje.
In de lyrics zal je trouwens niet zo subtiele verwijzingen naar Sandra Bullock en Michael Keaton terugvinden, die beiden hun stem leenden aan personages uit de film.
Daarnaast vind je ook de gebruikelijke interviews met de makers terug, alsook hoe de Minions tot stand gekomen zijn. Je wordt ook op een korte rondleiding doorheen onze planeet gegidst met weetjes over bijvoorbeeld de Yeti, een blik op de storyboards bij het maken van de film, en andere personages en locaties die in de film voorkomen.
[gap height=”30″]
[review]
Reageer