Ultra HD rolt volop over de lippen, maar een andere ontwikkeling zou op korte termijn de beeldkwaliteit van onze tv’s wel eens een enorme boost kunnen geven. Die heet High Dynamic Range of een hoog dynamisch bereik.
‘Het is niet het aantal pixels dat telt, maar wel de kwaliteit van de pixels’, is een veel gehoord argument in debatten rond Ultra HD. Volgens kenners maken een hoger dynamisch bereik en meer contrast een veel groter verschil uit in de beeldkwaliteit.
Dat zeggen ook cinematografen en regisseurs die al langer gefrustreerd zijn met de limieten van het televisiescherm. Vandaag wordt er al heel wat gefilmd met videocamera’s die een veel groter dynamisch bereik hebben. Maar voor het kleine scherm wordt de content teruggebracht naar wat de televisie momenteel aankan. Met High Dynamic Range (HDR) wordt het voor hen mogelijk om beelden met een nooit gezien kleurenpallet en contrast te tonen aan het publiek.
Met HDR zijn de zwartwaarden rijker en de hooglichten helderder, of anders gezegd: er blijven meer details zichtbaar in schaduwen of fellere lichtpartijen. En dat heeft ook een effect op de kleuren, die hun punch bewaren en niet uitwassen naar wit.
Kijk maar even naar de natuur
De natuur heeft een veel breder spectrum aan kleuren en helderheid dan wat de huidige televisiestandaard of Blu-rays ondersteunen. Zoals het voorbeeld van de bloem – uit een white paper van Dolby – die een helderheid tentoonspreidt die varieert van 145 nits voor de achtergrond tot 14.700 nits in bepaalde gele delen.
De huidige standaarden – die nog dateren uit de tijd van de oude beeldbuistechnologie – beperken echter de helderheid tot maximaal 100 nits, en tonen minder kleuren dan het menselijk oog kan zien, zoals vastgelegd in de de Rec. 709-standaard.
Daardoor treedt er ook het volgende effect op: hoe helderder de kleur, hoe meer die gaat neigen naar wit en dus minder gesatureerd wordt. Een blauwe hemel is dus allesbehalve blauw zoals we hem nu zien op onze tv’s.
Bovendien hebben veel van de huidige televisies die in onze woonkamers staan een helderheidsniveau van 250 nits, terwijl het bronmateriaal slechts 100 nits bedraagt. We hoeven niet te vertellen dat dit allesbehalve goed is voor het oorspronkelijke beeldmateriaal.
Sinds 2012 is er een nieuwe standaard, Rec. 2020, die specifiek voor Ultra HD televisies werd bedacht. Het kleurenbereik is er veel groter.
Verschillende HDR-standaarden
Ondertussen bestaan er verschillende HDR-standaarden. In het artikel Wat zijn de verschillende HDR-standaarden? lees je er alles over.
Reageer