Elk jaar gooien televisiefabrikanten met nieuwe termen en technieken waarmee hun televisies uitgerust zijn. Maar welke features moet jouw nieuwe televisie dit jaar zeker in huis hebben? We lijsten het even op.
1. Ultra HD-resolutie
Ultra HD mag dan wel al een paar jaar bestaan, toch is de resolutietechniek nog niet in de doorsnee huiskamer terug te vinden. Ultra HD had een inloopperiode nodig (net als Full HD destijds, trouwens), maar lijkt stilaan de standaardresolutie te gaan worden. Als je nog maar een paar jaar geleden een nieuwe Full HD-tv gekocht hebt, kan je zeker nog wachten, maar wie dit jaar een nieuwe televisie in huis wil halen, schaft zich meteen beter een Ultra HD-televisie aan.
Waarom precies? Wel, de redenen zijn duidelijk. Televisiefabrikanten lanceren steeds meer Ultra HD-schermen, ook in het middensegment. De dagen dat je een paar duizend euro moest neerleggen om een 4K-televisie in huis te halen, zijn definitief voorbij. Rond de 1.000 euro haal je de dag van vandaag al een UHD-tv in huis. Oké, echt goedkoop kan je dit niet noemen, maar onthoud dat je meteen een televisie in huis haalt waarmee je de komende jaren safe zit. Koop je nu een Full HD-tv, dan mis je binnen 2 à 3 jaar een groot deel van de fun, want de shift naar 4K zal alleen maar toenemen.
2. HDR-ondersteuning
HDR, of High Dynamic Range, het was dé televisieterm in 2015. Op hele korte tijd heeft HDR de televisiemarkt veroverd, waardoor alle grote merken de techniek steeds meer uitbouwen. Zo maakte Sony al bekend dat het HDR dit jaar min of meer de televisiestandaard wil maken bij al zijn 4K-televisies.
Waarom is HDR zo belangrijk? Het zorgt kort gezegd voor meer contrast: donkere items zijn donkerder, witte kleuren zijn helderder. Bovendien is ook het kleurengamma veel groter en dynamischer en krijg je simpelweg een veel knapper beeld.
3. HDMI 2.0a
Deze eigenschap hangt voor een groot deel samen met de Ultra HD-resolutie en HDR. Hoewel HDMI altijd dezelfde poort gebruikt, bestaan er verschillende soorten HDMI-indelingen. De recentste is HDMI 2.0a en bevat heel wat verbeteringen ten opzichte van zijn voorgangers HDMI 2.0 en HDMI 1.4, die de eerste was met UHD-ondersteuning.
HDMI 2.0 kon echter ook 4K met frame rates tot 60 Hz aan, waar HDMI 1.4 dit niet kon. Deze nieuwere indeling maakt jouw televisie ook klaar voor de Rec.2020-kleurweergave (die een gigantisch kleurenpalet biedt, maar op nog geen enkele televisie terug te vinden is).
HDMI 2.0 kan UHD aan 60 Hz aan, dus je zit gebeiteld voor de komende jaren, toch? Helaas niet, want bijvoorbeeld een Ultra HD Blu-ray ondersteunt HDR, en die extra metadata die verzonden wordt, krijg je niet via HDMI 2.0 op jouw scherm. Daarvoor heb je HDMI 2.0a nodig, dat eind vorig jaar voorgesteld werd.
Conclusie: als je alles uit jouw Ultra HD-resolutie wilt halen (en daar hoort HDR bij), dan heb je een tv nodig met HDMI 2.0a-poorten. Let wel: dit geldt enkel voor externe bronnen die je via HDMI aansluit op jouw televisie. Naar Netflix kan je dus wel in HDR kijken zonder HDMI 2.0a.
4. HEVC-codec
De HEVC-codec is niets nieuws, maar vond je een hele tijd enkel bij de high-end 4K-tv’s. Nu is die eigenlijk al een pak meer gestandaardiseerd, maar het is zeker iets waar je op moet letten als je een Ultra HD-tv in huis haalt.
Toen Ultra HD-televisies nog niet zo talrijk waren, kon je een mooi onderscheid maken tussen ‘echte Ultra HD’ en ‘resolutie-Ultra HD’. De eerste groep had de HEVC-codec in huis, de tweede had die niet.
Wat doe de HEVC-codec dan? HEVC staat voor High Efficiency Video Coding en is een compressiestandaard voor 4K-beelden. Deze codec is voor jouw televisie minder van toepassing als je vooral naar Ultra HD Blu-rays kijkt, maar is dat wel als je jouw 4K-content vooral van streamers als Netflix haalt.
HEVC zorgt ervoor dat 4K-streaming over jouw breedband internetverbinding verzonden kan worden. Handig, als je weet dat de Ultra HD Blu-ray schijfjes en -spelers pas later naar onze markt komen en best wel wat geld zullen kosten. Dankzij HEVC kan je ondertussen al via Netflix van 4K-content genieten.
5. 10-bit paneel
10-bit en 8-bit geven de kleurdiepte aan: dit komt eigenlijk neer op het aantal bits dat gebruikt wordt voor elk kleurcomponent van één pixel. Hoe hoger dit nummer, hoe beter de kleurweergave. Tot voor kort was een 8-bit paneel de standaard.
8 bit houdt concreet in dat er per primair kleur (rood, groen en blauw) 256 schakeringen getoond kunnen worden, goed voor een totaal van 16,78 miljoen kleuren. Als je dat al veel vindt, ter vergelijking: een 10-bit paneel toont per primair kleur 1024 schakeringen, goed voor een totaal van 1,07 miljard kleuren!
Een hogere kleurdiepte is dus eigenlijk nodig als je het volle potentieel uit HDR-beelden wilt halen. Bovendien brengen steeds meer fabrikanten 10-bit schermen uit.
What’s more?
Natuurlijk zijn dit maar vijf aandachtspunten die we geven, maar er zijn uiteraard nog zaken die belangrijk (kunnen) zijn. Zo zorgt HDCP 2.2-ondersteuning ervoor dat je Ultra HD Blu-rays kan bekijken van toestellen die uitgerust zijn met een kopieerbeveiliging en kan je uitkijken naar een breder kleurenbereik dankzij de Quantum Dot-technologie (en de race naar een perfect kleurenbereik van 100% DCI).
Reageer