Met A Head Full of Dreams is Coldplay al aan zijn zevende studioalbum toe, en deze nieuwe langspeler komt er amper een jaar na zijn voorganger Ghost Stories.
Meestal is zo’n snelle opeenvolging van albums een gevolg van een opborrelende stijlbreuk binnen een band, maar ook zaken uit het privéleven van een artiest kunnen de zin om nummers te schrijven aanwakkeren. In dit geval is het een beetje van beide: waar Ghost Stories nog een zwaar en triest album was, is A Head Full of Dreams net het tegenovergestelde. De reden daarvoor lijkt voor de hand liggend: de scheiding van actrice Gwyneth Paltrow heeft voor zanger Chris Martin een melancholische stempel gedrukt op Ghost Stories, terwijl A Head Full of Dreams een verhaal van hoop en optimisme vertelt.
Openen doet Coldplay met title track ‘A Head Full of Dreams’ en daarmee zet het meteen de toon: “Oh I think I landed // in a world I hadn’t seen” en “Leave your broken windows open // And in the light just streams.” Het lied is meer ‘Viva La Vida’ dan ‘Clocks’, maar er zitten zeker voldoende elementen van de nieuwe en de oude Coldplay in verwerkt en de nodige ooooooh oooh-oooh-oooooooh’s maken van het nummer een hele sterke opener.
Birds wordt dan weer aangedreven door een snellere baslijn, aangevuld met dat typische high-pitched gitaarwerk waar de band zo om gekend staat. Het nummer lijkt misschien nog het meest op de Coldplay van een decennium geleden, maar er zit tegelijkertijd ook een moderne twist aan. Er echt uitspringen doet Birds echter niet en los van het opvallend abrupte einde zal het bij het beluisteren van alle nummers een beetje in de achtergrond blijven hangen. Maar neem je de tijd om echt eens naar de track te gaan luisteren, dan merk je snel dat het best een sterke underdog op het album is.
Birds heeft ook wat pech met de positie op de cd: met A Head Full of Dreams er net voor en Hymn For The Weekend er net achter staat het tussen twee hele sterke nummers geprogrammeerd. Laatstgenoemde is wat ons betreft ook de absolute nummer één van het album. Het heeft alles: een catchy refrein, een sterke bridge, een funky ritme en zelfs een gastoptreden van Beyoncé. Het nummer is een en al positivisme en blijft gemakkelijk een hele dag in jouw hoofd rondhangen. Martin voelt zich duidelijk opnieuw goed in zijn vel: Oh angels sent from up above // You know you make my world light up // When I was down, when I was hurt // You came to lift me up. Samengevat: ‘Hymn For The Weekend’ is niet enkel het absolute hoogtepunt van het album, het is ook een van de sterkste nummers die Coldplay ooit schreef.
Maar het hoeft niet allemaal upbeat te zijn. In ‘Everglow’ toont de band dat het nog altijd straffe trage nummers kan schrijven. Het nummer is één grote ode aan Paltrow (en de actrice zingt zelfs mee in het nummer): When I’m cold, cold // There’s a light that you give me // When I’m in shadow // There’s a feeling you give me, an everglow. De tekst mag dan wel triest lijken en het dromerige karakter van het nummer neigt soms wat naar een gebroken hart, maar wanneer naar het einde toe het gitaarwerk sterker wordt en Martin zijn stem volledig loslaat, wordt je eerder overmand door een gevoel van aanvaarding. Samengevat: ‘Everglow’ sluit een sterk openingshoofdstuk van A Head Full of Dreams op schitterende wijze af.
In ‘Adventure of a Lifetime’ wordt je nogal abrupt in een zomerse road-trip song gegooid die het vooral van zijn catchy klankwerk moet hebben. Wij vonden het meer een opvulnummer, al zal je het zeker moeilijk hebben om stil te blijven zitten wanneer op het einde de woo-hoo’s de revue passeren.
Voor ‘Fun’ ging de band in duet met Tove Lo (bekend van hit ‘Habits (Stay High)’) en de invloed van de zangeres is meteen merkbaar in de zwaardere bas. Het is een degelijk nummer zonder meer, waarin een opvallende melancholie zit: From the top of the world, top of the waves // We said forever, forever always // We could have been lost, we would have been saved. We hebben weliswaar al betere samenzangen gehoord, maar muzikaal is ‘Fun’ best een goed nummer geworden, met het bombastische van Tove Lo en het typische Coldplay-snarenwerk.
Jammer genoeg bloedt het album hierna een beetje dood. ‘Kaleidoscope’ is een korte skit en ‘Army of One’ is naast de Justin Bieber-esque tune in de eerste helft van het nummer, de Mr. Probz-invloed erna en de algemene boodschap And there isn’t a fire that I wouldn’t walk through // My army of one is gonna fight for you niets speciaals.
Ook ‘Amazing Day’ slaagt er niet in uit het grote geheel te springen en is een track die je gemakkelijk kan overslaan. ‘Colour Spectrum’ is dan weer een tweede skit. Jammer, want dit haalt het tempo uit het album.
Met ‘Up&Up’ herpakt de band zich enigszins, met een nummer dat opnieuw overgoten is door optimisme. De heerlijke gitaarsolo van de handen van Noel Gallagher doet wonderen met het lied, waarin ook opnieuw Beyoncé te horen is. ‘Up&Up’ is een enigszins atypisch Coldplay-nummer, maar sluit het album op een mooie manier: Don’t ever give up.
A Head Full of Dreams krijgt een gemengd rapport: de eerste helft van het album mag je gerust goed tot zeer goed noemen, terwijl het daarna te veel slechts de middenmoot haalt. Een goede afsluiter redt de cd gelukkig van te veel afvlakking en eigenlijk zou je voor pakweg de eerste vier nummers alleen al het album in huis moeten halen.
Reageer